Hi,
Hier even een kort berichtje zonder foto helaas. Na een nachtelijke treinrit (vertrek 20:00 in Bangkok, aankomst 08:30 in Nong Khai) de grens overgestoken en aangekomen in de hoofdstad van Laos. Ik zit in het Lao Orchid Hotel. Een beetje te luxe voor een overjarige backpacker maar toch nog voor een acceptabele 35 Euro per nacht. Een ruime kamer met balkon en uitzicht over de machtige Mekhong rivier. Morgen de excursies en hopelijk ook een nieuw bericht met foto’s. Liefs, Bert.

Door Bangkok heen loopt een hele grote rivier. Heel veel mensen reizen iedere dag over die rivier naar hun werk of naar school. In Bangkok heb je bussen op de straat maar ook eigenlijk bussen op de rivier. Zo heb je in Bangkok ook taxi’s op het water en op de foto zie je de achterkant van zo’n taxi die in het Engels ‘Longtail’ heet wat betekent ‘lange staart’. De staart van deze varende taxi’s bestaat uit een buis met aan het einde een soort propeller, net als bij een Fokker 50 (je weet wel). Onder water duwt de propeller de boot vooruit. Bij een boot heet een propeller een ‘schroef’. De schroef van de lange-staart boot wordt rondgedraaid door een sterke diesel of benzinemoter. Eigenlijk is het net zo’n motor als in papa’s auto zit. Alleen zit deze motor op een draaiding waardoor je als je de motor draait je tegelijk ook de boot naar links of naar rechts stuurt. Handig nietwaar? En deze taxiboten kunnen ook nog eens heel hard over het water gaan. Papa heeft vandaag een paar keer in een lange-staart boot gezeten met een paar andere reizigers en fietsen. Zo heeft papa vandaag een mooie tocht gemaakt op de fiets en in de riviertaxi. Zie je de rook uit de uitlaat komen? Deze riviertaxi was heel snel aan het varen.

Een dagje de toerist uitgehangen in BKK. Tempelbezoek aan Wat Pho, de grote tempel gelegen naast het Grand Palace. Wat Pho is veel rustieker en minder bling-bling dan de Wat Phra Kaew. Dit prachtige Boeddhabeeld moest ik op de foto zetten. Overigens is dit dan wel weer een voorbeeld van bling-bling. Nou ja, je hoeft ook niet altijd consequent te zijn.

Een van de redenen waarom ik zo van Thailand houd is de nationale keuken. Bijna alle gerechten kunnen mij bekoren. Gelukkig houdt mijn Roos ook van Thais eten en ze maakt dan ook regelmatig een heerlijke Thom Kha Kai voor ons klaar (niet voor de kinderen want dat is te pittig). Bij de buitenmuur van de grote tempel Wat Pho in Bangkok vond ik een aardig tentje waar ze deze soep ook op het menu hadden.

Vandaag naar China Town met de Express ferry en een fikse wandeling naar het Hua Lamphong (centraal) station. Treinkaartjes gehaald voor de nachttrein van aanstaande maandag naar Nong Khai. Vlakbij Nong Khai ga ik de grens over Laos binnen op weg naar de nabij gelegen hoofdstad Vientiane waar ik 2 dagen zal blijven. De vlakbij het station gelegen Boeddhistische tempel Wat Traimit (met de massief gouden Boeddha) was hermetisch afgesloten en het wemelde van de politie en dure auto’s. Vast de koninklijke familie die een bezoek kwam brengen of zo.
Op de terugweg mijn nieuwe en eerste echte leesbril opgehaald (foto). Het is geen schoonheid (ook de bril niet) maar hij doet het wel prima. Kan ik opeens weer scherpe letters lezen! Tja, je moet wat als je de 50 gepasseerd bent.
Hoop dat ik niet weer net teveel gelopen heb. Mijn voeten spelen wat op dus heb ik me vanaf Kao San Road maar terug laten brengen met een Tuk-Tuk (30 Baht = 0,60 Euro).

Ik moet samen met Roos vaak smakelijk lachen om de Thaise humor, we kennen er diverse voorbeelden van zoals Sandwith = sandwich (met zand), Travel by train is saver en nog vele anderen. In de lift van het Lamphu Tree hotel hangt ook weer een mooi voorbeeld (zie foto). Het management schijnt zich kapot te schamen en biedt de diepste excuses aan voor het ongemak. Waarvoor wordt niet gezegd, het hotel? Als je even doordenkt begrijp je wel wat ze bedoelen: er wordt op het dak van het hotel gewerkt aan uitbreiding en soms hoor je dan wat geklop. In het westen zouden we de aanleiding voor een excuus natuurlijk vermelden. In Thailand bieden ze gewoon excuses aan voor alle ongemakken!

Het is weer even wennen in Bangkok. De temperatuur, de vochtigheid en het tijdverschil. Na een goede nacht slapen heerlijk wakker geworden met al minder hoofdpijn. Na een licht ontbijt in de tuin van het hotel gaan zitten en schrijven in het grote boek. Toen naar Kao San Road voor boodschappen zoals een (nieuwe) leesbril, pasfoto’s voor visum naar Laos en bezoekje aan New Joe.

Op de weg terug langs de Tummi Tub waar een foto’s van onze Elin jaren aan de muur heeft gehangen. De muur is nu in renovatie en alle foto’s zijn verwijderd (ohhh). Ik trok de stoute schoenen aan en heb het personeel aangesproken. Na enige uitleg en beschrijving van de foto (‘Is it your girlfriend, no it is my little baby) liep een van de serveersters naar de overkant (Vieng Tai Hotel) om terug te komen met een stapel lijstjes met foto’s. En ja hoor, omdat ik over het Vieng Tai zwembad gesproken had zat de juiste foto erbij. En… ik mocht hem hebben om mee te nemen, zomaar! Ik heb natuurlijk wel een dikke fooi gegeven op de pineapple/banana fruitshake (15 Baht = 0,30 Euro).

Ik hang het lijstje op in mijn hotelkamer zodat Elin vaak kan zien en ik neem de foto straks natuurlijk mee naar huis.

Na afloop van deze bijzondere gebeurtenis terug naar het hotel. Onderweg nog even bij een Boeddhistische tempel langs waar zojuist een inwijdingsritueel plaatsvond. Waarschijnlijk betrof het de bevordering van een novice tot een monnik. Een prachtig ritueel met familie, geschenken (van familie/vrienden naar novice/monnik naar monnik naar monnik). Heel bijzonder weer.

Een min of meer onvermijdelijk bezoek aan het Grand Palace in Bangkok. Erg toeristisch maar niet zonder reden. Het is de belangrijkste tempel van Thailand en vaste plek van de Jade Buddha. Het is goed toeven in Thailand. Ik geniet nog een paar dagen van de hitte. Jullie zitten daar met z’n allen in 20cm sneeuw en hier loop ik de blaren of mijn voeten, niet van de afstanden maar van de warmte en vochtigheid.