Veel van mijn dagen in Bangkok beginnen met een bezoek aan de tempel Wat Chana. Rond 10:30 zijn er vaak bijeenkomsten waar gezinnen of families een ceremonie meemaken door de Boedhistische monikken en waar gebeden en gedankt word. De monikken zingen en spreken gebeden uit. Daarna ontvangen de monikken geschenken uit handen van de familie. Tot slot geeft de abt de zegen en daarna gaan de bezoekers en de monikken aan tafel.

Overval waar ik kom in zuid-oost Azie ga ik op zoek naar een plek waar ik me lekker kan laten masseren. Ook in Luang Prabang zocht ik een fijne plek. Het was even zoeken maar toen vond ik, een een achteraf steegje, Lemongrass Sauna & Massage aan de Sisavangvong Road. Zeker een aanrader omdat het nauwelijks toeristisch is. Er komen veel ‘locals’ en er is een heerlijke stoomsauna. Daarna op de bank voor een heerlijke massage. De Lao Traditional Massage is minder heftig dan de Thaise Traditional Massage.

Na 2 dagen varen over de Mekong rivier aangekomen in Luang-Probang. Voordat de hoofdstad naar Vientiane verhuisde was Luang-Prabang de hoofdstad.

De stad is redelijk overzichtelijk en ik heb me vooral begeven op de penisula van de stad een landtong tussen de Mekong en de Nam Khan rivier.

Ik ben een kleine week in Luang Prabang geweest en heb te voet de stad verkend. Ik was hier vooral getroffen door de ‘hoorbare’ stilte. Natuurlijk komen er auto’s en bromfietsen voorbij en een paar keer per dag wel een vliegtuig. Als deze geluiden weer voorbij waren dan was de overblijvende stilte hoorbaar.

Tegenwoordig kan je zo in het vliegtuig stappen en je naar Luang-Prabang laten brengen. Omdat dit mogelijk is en vliegen (té) goedkoop is deze relatief kleine stad al erg verwesterd en ingesteld op het grote toerisme.

Ik ben hier op een trage manier gekomen door een bootreis van 2 dagen te maken over de Mekhong rivier. Een heel avontuur. Door de traagheid en het nodige afzien heb ik echt het gevoel het recht te hebben hier te mogen zijn.