De nachten zijn nog steeds redelijk onrustig. Roos geeft Milan nog 2, een enkele keer drie keer, per nacht de borst maar de sessies duren gemiddeld genomen steeds wat korter zodat er weer geslapen kan worden. Milan lijkt gemiddeld wel iets minder per dag te huilen en heeft het vooral naar z’n zin in de doek, dicht tegen het lichaam van mama aan. Hij eet goed maar ook dat is rommelig en onregelmatig. Elin kabbelt er zo tussendoor en we proberen haar ook wat extra aandacht te geven omdat het heus niet altijd gemakkelijk voor haar is. Roos gaat goed al is ze nog vaak moe en gebroken van het tekort aan slaap, ze is echter ook vol van liefde en trots om haar nieuwe mannetje. Papa maakt lange dagen en is meestal pas tegen 8uur ‘s-avonds thuis dankzij vooral de files tussen Amsterdam en Amersfoort. Ons huis aan de Reijmerinkstraat is nog niet verkocht al hebben we wel weer kijkers gehad deze week. Je hoeft tenslotte maar één serieuze partij te hebben en de koop kan rondkomen. We zijn dankbaar voor de hulp die we nog steeds krijgen van oma’s, schoonzus, nichtjes en vriendinnen.

Soms vindt Elin het ietsje minder leuk dat ze Grote Zus is geworden. Het is vervelend als je de aandacht moet delen en mama niet altijd beschikbaar is. Toch is Elin nog steeds wel heel blij met haar broertje en laat hem graag bij haar op schoot zitten getuige deze mooie foto.

Deze week mochten wij het genoegen smaken ons nichtje Rianne te logeren te hebben. Rianne gaat mogelijk volgend jaar een studie volgen voor verloskundige en ze vond het leuk om een paar dagen te komen na-kramen. We hebben erg genoten van haar aanwezigheid en gezelligheid en natuurlijk nam ze ons ook een en ander uit handen hetgeen ook als zeer aangenaam werd ervaren.

Milan is alweer een maand in ons midden. We hebben het erg druk en ook pappa is weer volop aan het werk voor z’n bedrijf en heeft minder tijd genomen voor het weblog. Nu dan, op zaterdagmorgen, even bijkletsen en wat plaatjes laten zien. We beginnen met een foto van Milan, ca. 4 weken jong. Als je goed kijkt op de foto of hem vergroot door erop te klikken dan zie je rode vlekjes die veroorzaakt worden door mama’s hormonen die de kop opsteken via de moedermelk.

Het is vandaag 1 maand geleden dat Milan geboren werd. Het gaat goed met Milan, hij groeit volop en je ziet hem van dag tot dag verder de wereld inkijken. Ik hoop morgen of overmorgen weer wat mooie plaatjes te kunnen plaatsen.

Na een druk weekeinde met succesvolle theatervoorstelling op vrijdag t/m zondag, veel bezoek voor het gezin thuis, de aankomst van een logé (Rianne), komt de rust een beetje terug. Vandaag zal ik jullie weer wat bijpraten en natuurlijk de nieuwste plaatjes laten zien. Nog eventje geduld dus.

Nog een mooi plaatje van de eerste dag gebruikt als decoratie om te vertellen hoe het nu met ons gaat. De nachten zijn nog steeds rommelig en soms erg gebroken en kort, met name voor Milan en Roos. Toch lijkt er ook wat duidelijkheid te komen over de oorzaak van de onrust bij Milan. Hij moet in de avond voor hij gaat slapen een uur of twee huilen, pas dan keert de rust in. Het lijkt erop alsof we een luxe probleem hebben met de overvloedige voeding die Roos te bieden heeft. Onderzoek op het internet lijkt aan te tonen dat de melk te snel komt in te grote hoeveelheden waardoor Milan’s darmen overbelast raken van de melksuikers. Milan was de afgelopen weken (voor de meting) 400 gram per week gegroeid terwijl het gemiddelde ligt op 100 gram per week. Kortom de arme jongen krijgt een bombardement van voeding. Roos is nu de voeding wat aan het terugbrengen door per keer maar één borst aan te bieden en nog zo wat meer drukverlagende maatregelen. Gisteren is dat beleid ingezet en gisterenavond viel Milan al na een kwartiertje huilen in slaap. Een van de nachtsessies was wel redelijk zwaar en langdurig met veel huilen voordat de slaap teruggevonden kon worden. Al met al een redelijke nacht zo viel uit de mond van Rosalie op te tekenen.

Nog twee dagen en dan is Milan alweer drie weken jong. Gisteren is een verpleegkundige van het consultatiebureau geweest voor een controle. Men wilde onder andere weten of Milan wel genoeg gegroeid was. Nou, dat kan je wel zeggen: Milan is als een speer gegroeid en heeft in veertien dagen 800 gram gewonnen. Milan weegt nu 4.060 gram, zijn geboortegewicht was 3.620 gram. Er is maar een conclusie te trekken: Roos voert hem met pure slagroom in plaats van melk. Wij zijn erg blij met de voorspoedige groei van onze Milan. De nachten worden iets rustiger maar zijn nog steeds zeer gebroken en aan de korte kant met name voor moeder en zoon.

“Delen doe je samen”: Dat hebben we onze dochter Elin geleerd en dat vinden wij ook écht zo. We mochten vandaag weer Nanna (oma) Pauline Talstra in de middag ontvangen en zij kookte voor ons wederom een heerlijk gerecht dat ook door opa Louw Talstra mede werd gedeeld. Er werden ook cadeautjes uitgedeeld omdat Rosalie morgen 37 jaar wordt. Wij vieren dit in kleine kring.

Het gaat goed met ons. We komen geleidelijk aan bij van de vermoeienissen van de afgelopen 2 weken. Langzaam maar zeker raken we gewend aan het feit dat we nu met z’n viertjes zijn. Roos en Milan zijn nogal een met elkaar. Milan krijgt op zijn verzoek de borst en hij verzoekt de laatste dagen heel vaak. Die twee zijn dus nogal onafscheidelijk. Gisteren (vrijdag) een dagje met oma Ingrid over de vloer, stamppot andijvie en een hoop geknuffel, zowel met Milan als met Elin.
Vandaag een eerste fietstochtje voor Roos naar de lokale supermarkt, en een zitje gemaakt achter op de mama-fiets zodat we met 2 kinderen op 1 fiets kunnen.
De maaltijd gedeeld met Milan’s peettante Daan (Daniëlle) en peetoom Mies (Michel) die hun petekind vandaag voor het eerst konden aanraken en vasthouden.