Nog een mooi plaatje van de eerste dag gebruikt als decoratie om te vertellen hoe het nu met ons gaat. De nachten zijn nog steeds rommelig en soms erg gebroken en kort, met name voor Milan en Roos. Toch lijkt er ook wat duidelijkheid te komen over de oorzaak van de onrust bij Milan. Hij moet in de avond voor hij gaat slapen een uur of twee huilen, pas dan keert de rust in. Het lijkt erop alsof we een luxe probleem hebben met de overvloedige voeding die Roos te bieden heeft. Onderzoek op het internet lijkt aan te tonen dat de melk te snel komt in te grote hoeveelheden waardoor Milan’s darmen overbelast raken van de melksuikers. Milan was de afgelopen weken (voor de meting) 400 gram per week gegroeid terwijl het gemiddelde ligt op 100 gram per week. Kortom de arme jongen krijgt een bombardement van voeding. Roos is nu de voeding wat aan het terugbrengen door per keer maar één borst aan te bieden en nog zo wat meer drukverlagende maatregelen. Gisteren is dat beleid ingezet en gisterenavond viel Milan al na een kwartiertje huilen in slaap. Een van de nachtsessies was wel redelijk zwaar en langdurig met veel huilen voordat de slaap teruggevonden kon worden. Al met al een redelijke nacht zo viel uit de mond van Rosalie op te tekenen.