Boven het strand hangt een schommel aan een enorme palmboom. De schommel heeft een brede plank en er kunnen gemakkelijk vier kindjes op. Op deze foto zien we Elin, Yura en Senna vliegen boven het strand en de zee. Dolle pret waar de kinderen geen genoeg van kunnen krijgen. Ook Milan heeft inmiddels meegevlogen.

We hadden gisteren een heerlijk dag met elkaar. Het weer op Koh Phangan is wat druilerig en soms zelfs bijzonder moeson achtig. De dag begon nat maar het knapte snel op. We besloten op pad te gaan en gebruik te maken van de hier veelvuldig aangeboden scootertjes (3 Euro per dag). Voor Roos een noviteit. Iedere scooter met een volwassene en een kind, Milan met een sarong aan papa vast gebonden. We gingen op zoek naar de tempel Wat Phu Kao Noi waar onze vrienden in Nederland Paraj en Baulo langere tijd zijn geweest. De tempel wordt in hoofdzaak bewoond door een boedhistisch monnik Pra Somchai. Na enig zoeken en heen en weer rijden vonden we de tempel. We kwamen in een kleine, oude tempel terecht en gingen eerst het boedhabeeld begroeten en even stil zijn bij een kaarsje en wat wierook stokjes. Toen werden we collectief met water gezegd door de 54 jarige, bijzonder innemende monnik. Vervolgens gingen we naar de ruimte ernaast waar we de foto’s die we vanuit NL hadden meegenomen afgaven. Hij kende Paraj en Baulo nog goed maar weide er verder weinig woorden aan. De foto’s werden op de grote stapel foto’s gelegd die er al waren. Na een kort gesprekje kregen de kindjes een gekleurd bandje om de pols zoals vaak te doen gebruikelijk in tempels. Daarna kregen de papa’s en mama’s een persoonlijk gebed van de monnik aangeboden terwijl hij het bandje om de pols vasthield. Na het gebed iets wat op een korte samenvatting leek in het engels: you will have luck and happiness, no sickness or disease, safe travel bij boat, train and airplane, enough money and good health. Zo ging dit bij alle volwassenen die bij name door hem genoemd werden. Na dit ritueel waar ook de vrijwillige donatie een vast onderdeel vormde, hadden we nog een geannimeerd gesprek met de ‘very virgin monk’. Een hele bijzondere ervaring die we niet hadden willen missen. Op de foto hieronder verhit onze monnik het nylon bandje voor Rosalie om het aan elkaar te kunnen lassen, een en ander gadegeslagen door Elin.

We hebben op het strand hier een aardig stel ontmoet. Floor Klaassen en Frank Berger met hun kinderen de meisjes Yura en Zenna. Alle leeftijden kloppen min of meer met elkaar. We hebben samen al veel beleefd en veel plezier gemaakt. De familie Klaassen /Berger is een half jaar onderweg in Azie en wij genieten ervan om een tijdje samen op te mogen trekken. Frank is de zoon van de vroegere huisarts Dr. Berger uit Amstelveen, hij lijkt sprekend op zijn vader. Op de bijgaande foto alle kinderen onderaan de dikste boom van Thailand op het eiland Koh Phangan

En daar zijn we dan aangekomen in ons vakantieverblijf Salad Beach Resort. Het is hier behoorlijk 4-sterren en we genieten er met volle teugen van. Van een backpackers cultuur is hier weinig meer te merken al lopen er soms een paar van die landlopers met rugzakken over het pad langs ons zwembad. Voordat we hier kwamen dachten we nog aan downgraden maar we hebben toch maar besloten om 2.400 (ruim 50 Euro) Baht per nacht te betalen voor onze prachtige kamer met airco, douche, televisie enz. en inclusief een verrukkelijk ontbijt. Het is erg deca vinden wij zelf en wij voelen ons ook een beetje beschaamd, gelukkig is dat gevoel meestal snel weer weg. We blijven hier tot 2 maart. Ik hoop jullie voor die tijd nog een keer verslag te kunnen doen maar zoals reeds eerder gezegd is de kwaliteit van het internet aan gene zijde van het eiland nogal beroerd (we zijn nu op een wat druilerig dagje in de havenstand Thong Sala). Hieronder het terras van onze verblijfplaats waar je goed kunt eten en een prachtig uitzicht hebt over de baay van Haad Salad.

Op woensdag 20 februari stonden we om 04:45 op en we werden een half uurtje later door een taxi opgehaald en naar de VIP bus gebracht (de toevoeging VIP is hier sterk aan inflatie onderhevig). Om 06:00 vertrok de bus vanuit Bangkok naar Chumpron in het midden van Thailand. De busreis duurde 6 uren. Na een aangename lunch in de haven opgestapt op de high-speed Catamaran boot die ons in een paar uur naar het eiland zou brengen. Wat een snelheid en wat een spectaculaire golven langs de ramen.
Het plezier was van korte duur helaas. Al gauw begonnen wij allen een wat vreemd gevoel in de buik te krijgen. Wat deden die heren daar toch in de passagiersruimte met rollen tissues en plastic zakjes? Wij zouden het spoedig weten. Roos werd grijs en Milan bijzonder stil. Bert werd ook een weinig bleekjes rondom de neus. Het duurde niet lang of Roos en Milan zagen zich genoodzaakt de zojuist verorberde lunch terug te deponeren in de haastig aangereikte plastic zakjes. Is dit wat de Thai ‘ingewanden reinigen’ bedoelen? De martelgang duurde zo’n 3 uur. Een mijn geliefde vrouw en zoon hadden niets meer in de maag. Elin zat ondertussen met d’r MP3 speler op d’r hoofd te genieten en zong van K3 ‘… alle kleuren van de regenboog’ terwijl haar moeder een stoel verder alle kleuren van de regenboog voor zich langs zag komen. Via Koh Tao kwamen we toen eindelijk aan in de havenplaats Thong Sala, hoofdstad van Koh Phangan. Gelukkig waren we vlot in ons resort waarover later meer. Wij waren overigens niet de enigen die de klos waren, wij denken dat ruim een derde van alle passagiers hetzelfde lot ondergingen.

Na een eerste kennismaking hebben we meerdere bezoeken gebracht aan de tutwinkel op Lamputree Road in BKK. De naam Tutwinkel is natuurlijk door Elin gekozen. Roos heeft helemaal ontdekt hoe heerlijk het kan zijn als je je eens lekker laat verwennen. In Thailand is dat ook allemaal heel betaalbaar dus Roos kan zonder Bonuskaart flink shoppen. De behandeling die we ondergingen: Totale gezichtreiniging (8 Euro, 1,5 uur R&B), wimpers kleuren, haarlokjes blonderen, haren invlechten, gekleurde slierten en het haar aanbrengen(Elin). Helaas geen foto’s van de meisjes in de tutwinkel daarom moeten jullie het doen met een plaatje van mijzelf herstellende van de gezichtsreiniging onder een bedje komkommer. Jaha, hier worden grenzen verlegd!
De onderste foto laat het resultaat van het vlechtwerk in het haar van Elin zien.

In Thailand hebben we ons allemaal heerlijk laten verwennen. Het aanbod is enorm. Je kan je laten masseren op traditioneel Thais maar ook een massage met olie is natuurlijk mogelijk. Hier op de foto wordt Elin behandeld door een Thaise mevrouw die later Papa ook nog een gedenkwaardige behandeling zou geven. Uw verslaggever heeft pijnlijk moeten ervaren dat de geboden kwaliteit niet altijd constant genoemd kan worden. De Thaise die Elin onderhanden had genomen masseerde mij de volgende dag. Het was mijn meest pijnlijke massage ooit. Ik heb nog nooit zoveel pijn gehad door iets waar ik vrijwillig voor heb gekozen. De dame meende dat iedere plek waar ik wat pijn ervoer er met hoge nood geheel uit gewreven moest worden. Gewapend met Tijgerbalsem stortte ze zich op de gevoelige plek en ik heb meerdere keren tegen het plafond aan gezeten. Terwijl ik kermde van de pijn keek ze me weemoedig aan alsof ik echt heel zielig was (of een grote aansteller). Het ging zover dat ik werkelijk dacht dat er iets met mijn spieren/aanhechtingen mis was. Het heeft meerdere dagen en meerdere massages geduurd voordat ik de pijn op diverse plekken weer kwijt was. Op onderstaande foto ondergaan Rosalie en Elin een voetmassage.

We zijn weer on-line op het eiland Koh Phangan maar het uploaden van foto’s lukt hier niet erg tot nu toe. Ik doe mijn best om de boel aan het werk te krijgen. Hadden ze hier maar Internet Systeembeheer van Encaps, dan zouden de computers beter werken.
Kom er net achter dat het probleem gelegen is in de beroerde upload bandbreedte van 2geteste internet café’s. Met deze upload (2KB/s) zou het uploaden van een foto van 3 MB meer dan een half uur duren. Ik ga op zoek naar een internet café met meer snelheid.

Hi. We zijn weer on-line, aangekomen op het eiland Koh Phangan. We hebben erg veel meegemaakt en ik zal proberen daarvan een verslag te doen.
Als je eenmaal de moeite hebt genomen om de tickets te betalen naar Bangkok ligt er een woud aan mogelijkheden voor je. Bangkok is een ideale plaats om je eens lekker te laten verwennen naast het genieten van het brede culturele aanbod. Zo kan een gemiddelde dag er als volgt uit zien: 1. Wandel in alle rust (door de uitlaatgassen) naar een tempel en bezoek deze. 2. Heb-lunch: Een lekkere Tom Ka Kai (spicy soup with coconut) of Tom Yum (spicy soup zonder coconut) en voor de kindjes flied-lice with chicken. 3. Kindjes met mama in zwembad van hotel en papa op de bank voor een Thaise massage van 1 of 2 uur. 4. Met de Tuc-tuc naar Kao San Road om daar te eten bij de Tummi-Tub (officieel Tub-Tim) en papa zo mogelijk bij PenThaiFood op Lamputree-road. Na het eten nog even wat shoppen en dan in de Tuc-Tuc terug naar het hotel. 5. Om 21:30 licht uit en slapen.

We zijn weer terug in Bangkok. Op bijgaande foto zie je Milan en Elin die zitten op de bagagekar op het vliegveld. We nemen de Express Bus service die ons naar het hartje van Bangkok brengt. Het is heerlijk om weer terug te zijn in het Lampu Tree House. We worden op de weg vlakbij reeds opgevangen door het personeel. In de avond eten we de onvermijdelijke slagroompasta (Pasta Carbonara) voor de kinderen en Roos en ik genieten van een Indian en een groene curry with chicken. Om 10 uur het licht uit en slapen onder de fluisterstille airconditioning.