We hadden gisteren een heerlijk dag met elkaar. Het weer op Koh Phangan is wat druilerig en soms zelfs bijzonder moeson achtig. De dag begon nat maar het knapte snel op. We besloten op pad te gaan en gebruik te maken van de hier veelvuldig aangeboden scootertjes (3 Euro per dag). Voor Roos een noviteit. Iedere scooter met een volwassene en een kind, Milan met een sarong aan papa vast gebonden. We gingen op zoek naar de tempel Wat Phu Kao Noi waar onze vrienden in Nederland Paraj en Baulo langere tijd zijn geweest. De tempel wordt in hoofdzaak bewoond door een boedhistisch monnik Pra Somchai. Na enig zoeken en heen en weer rijden vonden we de tempel. We kwamen in een kleine, oude tempel terecht en gingen eerst het boedhabeeld begroeten en even stil zijn bij een kaarsje en wat wierook stokjes. Toen werden we collectief met water gezegd door de 54 jarige, bijzonder innemende monnik. Vervolgens gingen we naar de ruimte ernaast waar we de foto’s die we vanuit NL hadden meegenomen afgaven. Hij kende Paraj en Baulo nog goed maar weide er verder weinig woorden aan. De foto’s werden op de grote stapel foto’s gelegd die er al waren. Na een kort gesprekje kregen de kindjes een gekleurd bandje om de pols zoals vaak te doen gebruikelijk in tempels. Daarna kregen de papa’s en mama’s een persoonlijk gebed van de monnik aangeboden terwijl hij het bandje om de pols vasthield. Na het gebed iets wat op een korte samenvatting leek in het engels: you will have luck and happiness, no sickness or disease, safe travel bij boat, train and airplane, enough money and good health. Zo ging dit bij alle volwassenen die bij name door hem genoemd werden. Na dit ritueel waar ook de vrijwillige donatie een vast onderdeel vormde, hadden we nog een geannimeerd gesprek met de ‘very virgin monk’. Een hele bijzondere ervaring die we niet hadden willen missen. Op de foto hieronder verhit onze monnik het nylon bandje voor Rosalie om het aan elkaar te kunnen lassen, een en ander gadegeslagen door Elin.