We verlaten Laos via de hoofdstad Vientiane. Nog een laatste afscheid van dit mooie en bijzondere land.
Ik eet nog een heerlijke Red Curry chicken en Milan een fried rice chicken.
Straks naar de nachttrein van Nong Kay naar Bangkok.
Terwijl Milan en ik in Azië vertoeven werd in Nederland de 91e verjaardag van mijn moeder (Oma Aleid) gevierd in het Amsterdamse Bos.
Na aankomst met de brommer in Thakek dachten we er slim aan te doen te proberen aan te haken op de nachtbus van Pakse naar de hoofdstad Vientiane van Laos. Op het busstation werd ons te kennen gegeven dat we pas in de avond om half elf te horen konden krijgen of er 2 vrije plekjes waren in de slaapbus. We besloten de gok te wagen en waren op tijd bij het busstation terug.
Om half tien kregen we te horen dat het in orde was en we 2 kaartjes konden kopen voor 90.000KIP per stuk (10 Euro). Wij blij. Het wachten in de de luie stoelen aan de overkant van het busstation werd dus beloond. Overigens bleek later dat deze luxe stoelen behoorden tot de voorzieningenrechter van een kamerverhuur van een naburig bordeel.
We lagen plots om 10.30 uur al in de bedden van de VIP bus. Tot zover het goede nieuws.
De bus vertrok om gelijk halt te houden bij een reparatiewerkplaats. Er bleek een storing met een generator voor de stroomvoorziening van de airconditioning. De hoofdmotor werd uitgeschakeld en met iedere minuut steeg de temperatuur in de bus. We dachten dat het wel vlot verholpen zou zijn terwijl we steeds meer van onze kleding uittrokken. Het duurde uiteindelijk ruim 2 uur.
Om 1 uur in de ochtend gingen we na 2,5 uur eindelijk rijden, met een soort van airconditioning. Milan had inmiddels de moed opgegeven en was in slaap gevallen. Na 4 uur hobbelen over de slechte wegen ontplofte een van de 2 ventilatoren en was het definitief gedaan met de koeling. Het dakluik ging open en dat was het.
Milan heeft zo’n 4 uurtjes geslapen en ik toch nog wel 2. De reis duurde al met al zo’n 10uur.
Tot overmaat van ramp was het toilet verstopt en niemand heeft het kunnen vinden. Improvisatie was hier noodzakelijk, Ik zal daarover niet verder uitwijden.
Eindelijk kwamen we om half zeven aan op het busstation van Vientiane en namen we een Songthaw busje naar Vaja Corn Guesthouse dat eigenhandig door Milan was geselecteerd uit de Lonely Planet.
De kamer bleek lekker donker met city-view (nearby, zie foto) en een goed werkende, stille airco. We hebben 4 uurtjes heerlijk gaan slapen tot de lunch.
Daarna hebben we samen plannen gemaakt. Een jungle trekking vanuit Vientiane is geen optie helaas. We gaan versneld terug naar Bangkok om de spullen te halen voor vertrek naar Koh Phangan.
Vandaag zijn we teruggekeerd uit Ban Konglor en in de uitvalsbasis Tja Khaek teruggekeerd. Een kleine 200 kilometer (volgens Milan 190) rijden met de scooter. De eerste 100 kilometer door de prachtige natuur. De rest van de afstand over de ‘snelweg’ daarbij vrachtwagens en stortbuien trotserend. Bij een gedwongen regenstop schuilden we onder de luifels van de markt. Hier werden, tot gruwel van Milan, diverse levende en dode dieren verkocht. Levende Leguanen, kikkers, ratten, muizen, zelfs een aapachtige (dood) werd aangeboden.
Na 5 uur reizen kwamen we aan in Thakek waar we in de val liepen van de corrupte politie die ons, zonder bonnetje, 100.000 KIP afhandig maakte omdat ik geen internationaal rijbewijs bij me had. Gelukkig is dat bedrag omgerekend ruim 10 Euro waard (volgens Mililan 10,35 Euro).
Na aankomst de scooter ingeleverd een betaald (60 Euro voor 4 dagen) en beiden een heerlijke olie massage ondergaan, waarbij ongeveer een heel vat Brent olie over mij werd uitgeknepen. Milan had de volle aandacht van masseuse Pong.
Vannacht reizen we naar de hoofdstad Vientiane met de ‘King of Bus’ sleeper. Morgen meer.
Op dag 3 logeerden we in het Spring River Resort in Ban Konglor. Deze plaats is vernoemd naar de beroemde Kong Lor grot. Een grot die bestaat uit een tunnel van 7,5 kilometer door een berg heen. We zijn er op een klein bootje doorheen gevaren.
Vandaag reden we de 2e dag van de Laos Loop. We stonden vroeg op en ging om 8:30 op pad met onze Honda 125cc scooter. De eerste stop na Lak Xao was de Dragon Cave waar we gelijk een vroege lunch hadden omdat het ging regenen.
Daarna door naar de Cool Pool waar we gezwommen hebben in een soort (koude) Blue Lagoon.
Tenslotte, na verschillende onweersbuien, kwamen we aan in Ban Konglor waar we een bungalow kozen in een paradijselijke tuin van het Spring River Resort.
Aan het slot van de dag kwamen we veel bekenden tegen die dezelfde route volgen.
Wij zijn vannacht met de ‘King of Bus’ nacht (VIP) bus gereisd. Vroeger stond ‘VIP’ voor airconditioning-vol-gas. Tegenwoordig is het een dubbeldekker bus met aan weerszijden van het gangpad 2 persoons bedden (en airco). Milan heeft een paar uur heerlijk geslapen. Mij lukte het helaas niet vanwege de ultieme gesteldheid van het gemiddelde wegdek in Laos.
We hadden in Tha Khaek een kamer gereserveerd in Hotel Mekhong (geen aanrader) waar we om 2 uur in de nacht in bed vielen en prima hebben geslapen tot 9uur. Een Honda scooter was snel geregeld en we konden met de routebeschrijving op pad. Een pad vol met grotten, bergen en watervallen. We gaan deze reis nog varen door een grot van 7,5 kilometer lengte!
Bij de eerste grot troffen we een lief aapje in redelijke conditie (zo te zien niet zwaar uitgebuit, vertoont natuurlijk gedrag). Filmpje van Milan op https://www.vimeo.com/berthaver
Waar moet je je behoefte dan in deponeren?
We waren een beetje brak en warm en ik was een beetje beurs van de laatste Thaise massage in Ubon Ratchathani. We vertrekken vanavond met de nachtbus naar Tha Khaek. We hadden dus behoefte aan wat extra ontspanning. Na de lokale markt dus door naar een luxe hotel met zwembad gevonden in Hotel Athena in de hoofdstraat.
