De laatste dag van ons verblijf in het noorden heb ik met Elin een avontuurlijke wandeling gemaakt door het dorp Ngao en de achterliggende landerijen. Het hele dorp van 300 personen leeft hier van de landbouw. Als een dorp groter wordt dan 300 inwoners splitsen ze het dorp zodat de democratisch gekozen dorpsoudste het allemaal nog kan behappen. Zeven dagen per week wordt op het land gewerkt. Om de paar dagen worden secties in de rivier afgedamd zodat het water in de sectie stijgt en een geopend kanaal vol kan lopen om het land te bevloeien. Een prachtige eenvoud en zeer effectief. Elin en ik hadden onderweg mooie gesprekken en een picknick (water en een heel zoet koekje). Elin begrijpt nu ook waarom de bananen krom zijn.
In de tussentijd kon Roosje even wat rusten en lezen omdat Milan bezig was met zijn dagelijkse siesta.

In de avond werden we meegenomen naar een Thais BBQ restaurant. Een stoof met een aluminium schaal erop met rondom een soep waarin je noodles kunt koken en bovenop een plaat waar je vlees en dergelijke op kunt grillen. Het was een bijzondere ervaring al was het er wel erg winderig en had ik spijt dat ik mijn fleece thuis had laten liggen.

Als onderdeel van het Lazy Moon Homestay programma werden Roos en ik getracteerd op een traditionele Thaise massage. In Bangkok hadden we er al een paar genoten in de school van Wat Pho. Hier vond de massage plaats in het plaatselijke gezondheidscentrum van het dorp Ngao.
Na de massage mochten we plaats nemen in een soort overdekt kippenhok waarbij aan een kant stoom ingeblazen wordt. Gelukkig mag je hoofd er boven uit steken. Na een half uur kom je druipend van zweet en waterdamp uit het hok. Het leverde een heerlijk verkwikkend gevoel op en een leuke foto van Roos in een oversized dress.

Na een overheerlijke lunch (o.a fried-rice with chicken) gaan poedelen in het water bij een mooie waterval. Hier mengt warm water uit de vlakte van Laos zich met koud water uit een lokale rivier. Het gevolg is een aardige temperatuur om in te zwemmen en te douchen. De kinderen vonden visjes voeren met Thais vrouwen ook bijzonder leuk. Het is grappig om te zien hoe de Thai reageren op onze witte kindjes. Ze zoeken veel toenadering en willen de kinderen het liefst direct op de arm nemen. Wij proberen Milan en Elin goed te leren om nee te zeggen als ze het niet willen en natuurlijk nemen we ze zelf ook in bescherming als het een beetje te dol wordt.
Na de verkoelende duik werd ik uitgenodigd om bij een groepje Thai te komen zitten, ik deed dit samen met Yui om een beetje te vertalen. Natuurlijk moet je hier eerst je mannelijkheid bewijzen door een aangeboden bekertje met zelfsgestookte wiskey in een keer achterover te slaan. Vervolgens kregen we gerookt varkensvlees aangeboden om de smaakpapillen tot rust te brengen. Even gesproken met de Thai die ons uitnodigden mee te gaan naar hun dorp. Hier zijn we maar niet op ingegaan.

Na het weldadidige bad gingen we snel terug naar ons huisje en na een heerlijke maaltijd lagen we er om half negen in.
Nog even om het af te leren een plaatje van mijn schatten.

Onze eerste dag in het noordoosten bracht ons naar een paar prachtige plekken. Achterin de pickup (op ons verzoek) vertrokken we naar Phuchefaa. Het is een beklimming naar een klif op 1600 meter hoogte. Onderaan de klif ligt Laos. Het was een spectaculair gezicht om de bewolking over de rand van de berg te zien schuiven. Het uitzicht was beperkt maar we konden toch de dorpjes beneden zien. Vroeger werden vanaf deze klif ter dood veroordeelden geexecuteerd door ze hier een zetje te geven. Een tijdje geleden was een Japanner naar beneden gevallen. Zijn lichaam moest met een helikopter opgehaald worden. De Japanse familie moest een boete van 20.000 Baht betalen aan de Laotiaanse overheid omdat de Japanner niet in het bezit was van een geldig visum.


Voordat we bij de klif kwamen hadden we onderweg nog een plaatselijke basisschool bezocht. Leuk en interessant om uitleg te krijgen over het onderwijs en contact te mogen maken met onderwijzers en kinderen. Elin en Milan zaten binnen no-time tussen de kindjes te spelen en naar de televisie te kijken. We voelen ons wel een beetje decadent om met een persoonlijke gids op stap te zijn. Toch is dit wel een manier om heel veel nieuws te leren en echt contact te hebben met de bevolking.

En aan het einde van de dag spelen we nog even wat op het bed of maken een tekening. Dan gaat het licht uit en de airconditioning aan en hebben we een koele nacht van ca. 10-12 uur.

We vertrokken de volgende ochtend, na de gebruikelijke plons in het zwembad, met de meter-taxi naar de Weekend-Market. Een markt met weinig Farang (buitenlanders) waar de Thai komen om te shoppen. Een enorme markt waarvan we het einde niet hebben gezien. Alleen al de sectie huisdieren (vissen, hondjes, konijntjes) is al zo groot als bij ons de markt in Amstelveen. Een belevenis dus voor iedereen met veel kleuren. Ook daar lekker Thais gegeten. Milan begint steeds beter rijst te eten.

Na de markt terug naar het centrum van de stad richting Wat Pho waar we de sleeping-Boedha wilden zien. Volgens Elin moest Boedha wel gaan liggen omdat hij anders niet in de tempel paste.

Hierna lopende naar de Wat Pho massage school (buiten de muren, een dependance) en met Milan in slaap gevallen in de kinderwagen een massage voor Papa, Mama en Elin ook een beetje. Tot slot, na dit deels pijnlijke maar ook zeer aangename genoegen, een terrasje bij de rivier opgezocht voor een welverdiend ijsje voor Elin (had een uur lang, bij de massage, haar mond gehouden zoals mama had gevraagd).
Mooi uitzicht bij zonsondergang op de rivier met aan de overzijde de tempel Wat Arun en het verkeer op de rivier. Hierna met de speed-ferry terug naar Banglumpoo en heerlijk gegeten op mijn oude stekkie bij Mr. Pen Thai Food op Rambutri Road. Met de kids daarna naar een of andere Pizza hut om een macaroni Carbonara te nuttigen.

Hi, hier een update uit het warme Krung-Thep zoals de Thai’s zeggen,
We zijn inmiddels weer iets meer gewend aan het tijdverschil en we worden niet meer midden in de nacht wakker door het gebrek aan melatonine.
Gisteren een heerlijke dag beleefd. In de ochtend lekker het mooie zwembad in. Elin en Milan met Poetjes (Winnie the Poeh zwembandjes) en lekker drijven en spelen in het water. Daarna met de meter-taxi naar het Grand Palace (Wat Phra Kaeo) in het centrum en eerst iets gegeten bij de lokale Thai. Elin vindt de kippesoep met rijst erg lekker, dit samen met een cola’tje (bij wijze van uitzondering omdat Cola aangeraden wordt om je maag op streek te houden in dit soort landen). Vervolgens kwamen we erachter dat het paleis van de koning nog maar ruim een uur open zou zijn. Dus toen maar door naar de naastgelegen tempel Wat Pho. In de tempel hebben we een kaarsje aangestoken en wat wierook en hebben gedacht aan de mensen die we missen zoals Opa Wim en tante Lies. Bij deze tempel een mooie foto door Roos gemaakt van onze prachtige dochter bij een vijvertje.

Hierna hebben papa en mama zich achtereenvolgens heerlijk laten masseren door de vaardige handen van de studenten aan de Traditional Thai Medical School, die ook een vestiging heeft binnen de tempelmuren van Wat Pho. Heerlijk!!
Toen terug met de speed-ferry over de Chao Phraya rivier naar Banglampu waar we wonen. Lekker gegeten en om 10uur het licht uit.

Als je een tempel binnen gaat doe je altijd je schoenen uit, die zet je op de treden of in een rekje bij de ingang. Daarna ga je met gepast eerbied en stilte de tempel binnen. Tegenwoordig moet je wel oppassen dat je schoenen niet zoek raken!

Na een pittige wandeling door Banglamphu met grote reistas, grote rugzak, grote kinderwagen (met 2 kindjes) hebben we het nieuwe Lamphu Tree hotel gevonden. We pasten precies in de kamer met het extra bed voor Elin. Milan slaapt in een tentje dat we meegenomen hebben uit NL. We waren doodmoe en bijzonder warm (26 graden bij aankomst om 07:00) dus was het zwembad mede op aandringen van Elin een must. Heerlijke verkoeling en daarna een ontbijtje genomen in het ontbijtrestaurant. We slapen hier voor 900 Baht per nacht, dat is 18 Euro, daarvoor hebben we een leuke kamer met airconditioning (stille) en douche, ontbijt en vers water. Om 12:00 uur lagen we erin en we hebben tot 4 uur in de middag geslapen. Toen de straat op richting het roemruchte Kao San Road waar we al zoveel voetstappen hebben liggen. Hier lekker onze eerste Tom Yam Kuhn en Tom Ka Kai (spicy vissoep, coconut cream kippesoep) gegeten en Elin en Milan hebben zitten smullen van wat wij slagroompasta (carbonara) noemen. Aan de kop van KSR (Kao San Road) staat een mooie tempel waar we nog even binnen gingen. Binnen zaten een paar oude monikken te praten met wat Thai. Ik ging erbij zitten en probeerde Elin en Milan een Way te leren (handen gevouwen, vingertoppen bijna tegen de neus en dan voorover buigen). Dit ging heel mooi en waardig en een van de monikken haalde toen uit zijn tasje voor Elin en Milan een amuletje dat wij een broche zouden noemen. We hadden ook nog een ontmoeting met een paar nonnen op het tempelcomplex.
Daarna gingen we naar de rivier (Chao Phraya) en genoten van een heerlijk ijsje gekochte bij 7-eleven.

Vandaag (vrijdag) gaan we na het ontbijt en zwemmen naar het Grand Palace (Wat Phra Kaeo). Tot gauw.

Op 6 februari om 14:30 vertrekken Roos, Elin, Milan en ondergetekende voor een lange reis naar Thailand. Ik ben voornemens via internet cafe en gsm telefoon regelmatig de site bij te werken en te voorzien van foto’s en verhalen. De 1e etappe is de reis van Schiphol naar Bangkok. We vertrekken om 14:30 op 6 februari om na 10 uur vliegen aan te komen in Bangkok. Het is daar dan 7 uur in de ochtend.